Od czasów kina niemego przez kinematografię przewija się barwny wątek prób mniej lub bardziej wiernych adaptacji słynnej powieści Haška. Do najbardziej znanych należą niewątpliwie film Lamača z 1926 roku z Karelem Nollem w roli Švejka, adaptacja Friča z Saszą Rashilovem z początku lat 30. oraz udana wersja animowana Jiříego Trnki. W 1957 r. Karel Steklý wyreżyserował dwuczęściową adaptację, która do dziś nie jest znana. W pierwszej części (Dobry żołnierz Svejk), która jest adaptacją pierwszej części powieści, poznajemy Josefa Svejka, praskiego handlarza psami, i śledzimy jego losy od momentu aresztowania po zamachu w Sarajewie, śledztwa, a po pewnym czasie powołania do wojska, mimo że zdiagnozowano u niego notorycznego ćwoka. Trafia do więzienia, skąd zostaje zwerbowany przez feldmarszałka Katza jako jego osobisty sługa, a gdy ten po pewnym czasie przegrywa go w karty, staje się nieszczęściem porucznika Lukasa...
