Obraz ucieczki dwóch czeskich młodzieńców z transportu śmierci jest zdynamizowany i pogłębiony znaczeniowo przez kompozycję asocjacyjnych retrospekcji przeżyć i wyobrażeń jednego z nich. W powtarzających się projekcjach jego marzeń, lęków i pragnień wszystko, co ludzkie, powoli ustępuje zwierzęcości, proporcjonalnie do rosnącej presji zagrożenia. Naturalistycznie żywa materializacja sytuacji uchodźców - ich głód, zmęczenie, niepokój, chęć samozachowania - sugerują próbę ratowania ich za wszelką cenę. Para staje się zwierzyną łowną, na którą polują stetryczali staruszkowie z sudeckiej wsi, obrazując rządy bezsilnych. Film przedstawia strumień świadomości, transponując wewnętrzne widzenie w surową i oryginalną, zaciśniętą formę, ukazuje głębię udręki, szaleńczego opuszczenia, upokorzonego człowieczeństwa, niemożności porozumienia się z kimkolwiek i męki człowieka jako elementu wyobcowanego we wrogim świecie. Motywem przewodnim jest tęsknota za bezpieczeństwem, przedstawiona jako tęsknota za domem. Pełnometrażowy debiut Němca należy do absolutnej czołówki czeskiego kina. Jednocześnie nawiązuje do jego dyplomowego krótkometrażowego filmu Sousto, zwłaszcza dzięki kamerze, która wspaniale porusza się i rysuje smutek i ponurość lasu...
