Długa droga, pierwszy film Alfréda Radoka (1914-1976), stał się tak nieznośny dla komunistycznego reżimu przez kompulsywną ekspresję obrazów z getta w Terezinie i drażniące połączenie fikcji i dokumentu, że najpierw na krótko przeniesiono go do kin na wsi, a potem całkowicie wycofano z dystrybucji.
Przyczynił się do tego kolega Radoka, Otakar Vávra, dla którego styl Radoka był zbyt konwulsyjny. Jak wyznał Vávra w swoich wspomnieniach Dziwne życie reżysera (1996), kiedy czołowy ideolog partyjny, minister informacji Václav Kopecký, zapytał go o film, nie przemilczał swojej opinii i Kopecký zakazał dalszych pokazów filmu Daleko od domu w kinach...
